پ یشینه طنز در ادبیات فارسی از آنجا که جنبه انتقادی و اصلاحی طنز بیشتر مورد نظر است، بیان مسائل انتقادی مستم آن است که گوینده یا نویسنده آن در تنگنا قرار نگیرد و در اثر آن به عقوبت و کیفر دچار نشود. اگر وجهه اجتماعی طنز و شوخ‌طبعی را در نظر بگیریم، شرایط اجتماعی و ی جامعه بر نحوه بیان طنز تأثیر فراوانی دارد. در جوامعی که حکومت به شیوه استبدادی است، حاکمان و کارگزاران حکومتی تملق و چاپلوسی را بیشتر می‌پسندند تا نقد و انتقاد را ولو اینکه در جامه شوخی و
شوخ طبعی امروزه، اکثر مردم هر نوشته یا عمل خنده‌دار یا هر چیزی را که در آن به نوعی عنصر خنده و تمسخر وجود داشته باشد، طنز می‌نامند و آن را وسیله‌ای برای لذت‌جویی و گذران وقت و بعضاً سبکی می‌دانند. در بسیاری از نوشته‌ها نیز به علت نبود تعریف جامع و مدونی از شوخ‌طبعی، اصطلاحات رایج در این شاخه ادبی غالباً یا به جای هم و یا در معانی‌ای غیر از مفاهیم اصلی خود به کار می‌روند. این اختلاط معانی در مباحث شفاهی چندان مهم نیست زیرا معمولاً مقصود گوینده را از به کار
درباره این سایت